فرهنگ را در یک سازمان می توان همانند شخصیت در یک انسان دانست. سازمان ها را نیز می توان با صفات ویژه ای چون قانون مدار، متمرکز ، فردگرا , سیستماتیک و فرایند نگر ، بی تعهد ، نوآور یا محتاط بودن مشخص کرد، واین شیوه را برای پیش بینی نگرش ها و رفتار درون سازمان بکار گرفت.

فرهنگ سازمانی، درك و استنباط مشترکی است که کارکنان نسبت به سازمانشان دارند و همین ویژگی موجب تفکیک دو سازمان ازیکدیگر می شود. فرهنگ سازمانی الگویی مشترك میان افراد سازمان است که از سه جزء زیر تشکیل شده است:

1 –ارزش ها و هنجارهای مورد پذیرش

 2 -مفروضات و برداشت های فردی و گروهی نسبت به اهداف و رسالت سازمان

3– چگونگی سازگاری وضعیت سازمان با شرایط محیطی که تاثیر بسزایی بر ساختار سازمانی، رفتار سازمانی، سبک مدیریت و در نتیجه کارایی و اثر بخشی سازمان دارد.

یکی از موضوعاتی که از دیدمدیران و رهبران مغفول مانده این است که ابزارهای مالی و سرمایه ای تنها برای کسب مزیت پایدار ورشددیگرکافی نیست و باید تمرکز بر مدیریت استعداد ها و سرمایه های انسانی نیز بطور هدفمندافزایش یابد.

ازطرفی به دلیل نقش رهبري دربالندگی سازمانی شاید بتوان ادعا کرد که جوهرة مدیریت «رهبري ، در بکارگیري منابع انسانی» در پیشبرد امور و تحقق اهداف چشم انداز است . بعقیده پیتردراکر مهمترین تحولی که در سالهای آینده مدیران و سازمانها را متاثر میکند تمرکز بر سرمایه های انسانی است .